Τι αφήνεις πίσω;

Η στοχοθέτηση είναι μια «κατ’ έθιμον» συνήθεια των τελευταίων ημερών κάθε έτους, ακόμα και σε αυτούς που στη ζωή τους, προχωράνε χωρίς πρόγραμμα. Είτε από συνειδητή επιλογή είτε, από «έθιμο», είναι καλό σε κάθε περίπτωση να μπαίνεις στη διαδικασία των νέων στόχων.
Και εδώ γίνεται το μεγαλύτερο λάθος: Η απουσία απολογισμού και αυτοκριτικής είναι η συνταγή της αποτυχίας. Αν δεν αξιολογήσεις το χθες, δεν μπορείς να ατενίσεις το αύριο. Το ποιος θα ήθελες να είσαι αύριο, το ξέρεις εσύ. Το ποιος είσαι μέχρι και σήμερα το βλέπουν και άλλοι. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, άνθρωποι που απλά σε παρατηρούν από απόσταση, βλέποντας την μέχρι τώρα πορεία σου, μπορούν να προδιαγράψουν και τα μελλοντικά σου βήματα επιτυχίας ή αποτυχίας. Είναι μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Εκτός αν συμβούν απίστευτα πράγματα.

Κάθε νέα επιτυχία, απαιτεί και μία θυσία. Και η αναλογία δεν είναι πάντα 1 προς 1. Μια επιτυχία, ανάλογα το μέγεθος και το βάρος, μπορεί να απαιτεί μια σειρά από θυσίες. Κοίταξε όμως πίσω και δες. Τι άφησες πίσω για να φτάσεις μέχρι εδώ; Τι θυσίασες για να είσαι σήμερα εδώ που είσαι;
Ίσως δεν θυσίασες από τον ύπνο σου και την ακόρεστη ανάπαυση και σήμερα είσαι σε δεινή θέση: 
Παροιμίες 6: 9-11 Μέχρι πότε θα κοιμάσαι, οκνηρέ; Πότε θα σηκωθείς από τον ύπνο σου; Λίγος ύπνος, λίγος νυσταγμός, λίγο δίπλωμα των χεριών στον ύπνο· έπειτα, η φτώχεια σου έρχεται σαν ταχυδρόμος, και η γύμνια σου σαν οπλισμένος άνδρας.

Ίσως, για παράδειγμα, θυσίασες την ηθική και τις αρχές του Ευαγγελίου για να πετύχεις άνετη ζωή κατά την παροικία σου στη γη:
Ιερεμίας 22:13 Ουαί σ' αυτόν που οικοδομεί το σπίτι του όχι με δικαιοσύνη, και τα υπερώα του όχι με ευθύτητα· αυτόν που μεταχειρίζεται την εργασία του πλησίον του χωρίς μισθό, και δεν του αποδίδει τον μισθό τού κόπου του·

Και πολλά άλλα παραδείγματα μπορώ να σου πω…

Ο απολογισμός κανονικά θα πρέπει να είναι συχνός και περιοδικός. Καθημερινός, εβδομαδιαίος, μιας περιόδου μηνών, ετήσιος αλλά και περισσότερο. Όπως και οι στόχοι. Πως θα ήθελες για παράδειγμα να είσαι μετά από 10 χρόνια;

Δεύτερο και μεγαλύτερο λάθος: Αποφασίζεις μόνος, γιατί «μόνο εσύ σε ξέρεις» τόσο καλά.

Τα χρόνια κυλούν σαν νερό. Σήμερα θα πρέπει να αποφασίσεις, αν θα κυνηγήσεις τα «όνειρά σου», κερδίζοντας από τους άλλους σωρούς από «μπράβο» και πλαστικά «social» κομπλιμέντα, ή θα γονατίσεις μπροστά στον Θεό Πατέρα, που σε έφτιαξε, και σε αγάπησε και θα συζητήσεις μαζί Του για τη ζωή σου.

Να αποφασίσεις αν θα Τον εμπιστευτείς να σε οδηγήσει στο δικό Του δρόμο, των λιγότερων ίσως επαίνων και της λιγότερης αποδοχής και καταξίωσης, αλλά με μια γεμάτη, άφθονη και ασφαλή ζωή για εσένα, την οικογένειά σου και τους άλλους ανθρώπους που θα σε πλησιάσουν και θα θελήσουν να βρουν λίγη δροσιά από τον καύσωνα της ζωής, κάτω από την σκιά της αγάπης που θα έχει χτίσει ο Θεός στη ζωή σου. Να εστιάσεις στα αιώνια και όχι στα προσωρινά. Στα αληθινά και όχι στα ψεύτικα.

Να αφήνεις πίσω άρωμα ζωής ευλογημένης, που ξετυλίχτηκε μέσα από την απέραντη σοφία και τα σχέδια του Θεού. Να γίνεις σημείο αναφοράς για τα παιδιά σου, την κοινότητά σου και τις επόμενες γενεές. Και όχι άλλος ένας άνθρωπος, που πέρασε από την Γη, κυνηγώντας το «όνειρο του εαυτού του» και μετά χάθηκε και ξεχάστηκε πολύ εύκολα.
Αληθινή χαρά είναι να ζεις μέσα στους σκοπούς του Θεού, όχι περιστασιακά, αλλά κάθε μέρα.
Ψαλμός 20:4 Ο Κύριος να σου δώσει σύμφωνα με την καρδιά σου, και να εκπληρώσει κάθε σχέδιό σου!

Καλή Χρονιά!